Het hoogste aantal gelijktijdige online gebruikers is 24. Dit aantal is bereikt op vr 18 okt 2013 - 4:01.
Affiliate worden?
Wilt u dat uw forum of website bij de affiliates van Warrior Cats komt te staan? Stuur dan een PM naar Crabfang met daarin een button van maximaal 130 bij 60 pixels en de link naar uw forum of website. Als dit verzoek geaccepteerd wordt, zult u uw button bij onze affiliates zien, maar in ruil daarvoor willen wij dat u op uw forum onze banner (zie hieronder) zet.
hallo, ik ben met een verhaal begonnen waarvoor ik nog geen titel heb bedacht (weet zelf nog niet echt waar het over gaat) tips en kritiek zijn altijd welkom^^
proloog:
Proloog Natasha keek naar het grote, grijze gebouw voor haar. Ze haatte het om van school te moeten veranderen, maar toch deed ze het bijna elk jaar. Er was maar één reden warom ze van school moest veranderen. Ze had 'per ongeluk' de directeur neergemept. Op haar vorige school stond Natasha bekend als een nachtmerrie voor de leraren, ze hadden stuk voor stuk een brandende hekel aan haar gehad, en hadden twee dagen lang gefeest toen ze hoorden dat Natasha naar een andere school ging. Ze pakte haar rugzak en keek of ze niet iets vergeten was, anders kon ze het nog van een of ander zielig kind afpakken. Natasha had mee; superlijm, haar nieuwe boeken en schriften, haar lunch, een lege zak chips en haar schriftje waarin ze grafstenen tekende met de naam van haar vorige directeur er op. Ze haalde diep adem en stapte op het deprimerende, grijze gebouw af.
hoofdstuk 1 (nog niet af):
HOOFDSTUK 1 De gangen van de school zagen er niet veel vrolijker uit dan de buitenkant. De kinderen die door de gangen sloften zagen er stuk voor stuk erg depressief uit. "Vrolijke boel, hier", mompelde ze. "Euh, sorry, weet jij waar het kantoor van directeur Evens zijn?", vroeg ze aan een blond meisje met een hallo kitty T-shirt. "Krijg je straf of zo?", vroeg ze terug. "Ik denk het niet", antwoorde Natasha. "Ben je nieuw hier?", vroeg het meisje. "Euh, ja, ik ben Natasha", glimlachte ze ongemakkelijk. "Ik ben Christina, maar iedereen noemt me Chris", glimlachte ze terug. "En Evens' kantoor is op het einde van de gang", zei Chris. "Je kan beter geen opmerkingen maken over zijn kledij", vervolegde ze grijnsend.
Toen ze bij Evens' kantoor aankwam, begreep ze waarom Chris die opmerking had gemaakt, Directeur Evens droeg een losse, flashy-blauwe joggingbroek, een donkerpaarse T-shirt en een oranje das versierde zijn nek. Ondanks zijn clown-achtige kledij, keek hij erg streng uit zijn ogen. "Dag Natasha", zei hij. "Hoe gaat het?", zijn stem klonk onverschillig en kil. "Dag meneer Evens", zei ze, niet op haar gemak. "alles gaat goed", vervolegde ze. "Hoe gaat het met u?", ze probeerde vriendelijk te zijn, om geen straf te krijgen als ze nog eens een leraar neermepte. "Dat gaat je niets aan", antwoorde hij onverschillig. "Ik zal je naar je klas begelijden, je zal wel iemand vinden die je een rondleiding wil geven", zei hij. "Ik heb het momenteel nogal druk", vervolegde hij. "Oké", mompelde Natasha. "Kom mee", hij stond op en liep naar de gang, zijn houding drukte iets drijgends uit, Evens stond nu oficieel op de lijst van mensen die door Natasha gewantroud werden. Ze zuchte, en liep achter hem aan. Hij stont abrupt stil bij een eikenhouten deur die niet verschilde van de anderen en deed de deur vrijwel meteen open nadat hij geklopt had. Achter de deur verscheen een klaslokaal vol jongeren die haar nieuwsgierig aankeken. Een mollige vrouw in een veel te krappe bloemetjes-jurk, kwam overdreven glimlachend naar hen toe. "Hallo, ik ben Eva, maar ik verwacht dat je me mevrouw VanSteenhoven noemt", stelde ze zichzelf voor. Haar adem rook naar een mengeling van bloedappelsienen, tabak en knoflook. Ze stak haar hand uit naar Natasha. "Ik ben Natasha ", zei ze, overdreven glimlachend terwijl ze haar best deed om niet te kokhalzen. Ze nam de hand aan en begon hevig te schudden. "Daar mag je gaan zitten", glimlachte ze, terwijl ze met haar worstvingertjes naar een tafeltje naast een aziatische jongen wees.