Just let me hunt! (open~SPT)

Icestar gromde toen de muis hem voor de zesde keer ontvluchtte. Met grote, harde stappen sprintte de ShadowClanleader het wollige bruine muisje achterna. Toen de witte kater hem nét had, zocht de muis beschutting van de grote, verbrande kastanje, wiens weelderige bladeren vroeger de lucht raakten. Nu is de boom verbrand, en zal nooit meer bladeren voortbrengen. Hij zuchtte en ging weer op zoek naar prooi, dit keer had hij meer geluk want hij ving een reusachtige ekster, die net aan het eten was. Icestar ving hem, op de laatste seconde merkte de ekster hem op en sloeg een alarmkreet, maar het was al te laat. De gespierdekater ving de zwartwitte vogel met het gemak waarmee hij vecht. Opeens hoorde hij bladeren ritselen, er kwam iemand aan. Icestar gromde kwaad: "Kom tevoorschijn, en maak je klaar voor een gevacht." hij begroef de ekster en spitste zijn oren, wachtend op een antwoord van de vreemdeling.

Een rossige kater zat ineengedoken op de grond, zijn staartpuntje zwiepte een kleine beetje heen en weer terwijl hij op het juiste moment wachtte. Niet ver van hem vandaan zat een kikker op de moerassige grond van het ShadowClanterritorium. Een kleine grijns verscheen op het gezicht van de kater vlak voordat hij zich afzette en een grote sprong maakte. Zijn uitgestrekte klauwen landden op de kikker en met een snelle beet doodde hij het beestje. Crabclaw begroef het amfibie onder een kleine struik en liep rustig verder. De geur van Icestar hing in de lucht en was nog vers. De rode tabby besloot om zijn Clan leader maar eens op te zoeken tijdens het jagen. Toen hij dichtbij de witte kater was hoorde hij de stem van de ShadowClan leader. "Kom tevoorschijn, en maak je klaar voor een gevecht." Blijkbaar had Icestar zijn geur niet geroken en dacht hij dat de rossige tabby een rogue was. "Hey, heethoofd!" Crabclaw stapte uit de bosjes met een geïrriteerde blik op zijn gezicht. "Misschien kun je beter eerst controleren of de geuren in de lucht van je Clangenoten zijn in plaats van rogues, tenzij je een gevecht wil met je eigen Clangenoot." De rode tabby's felrode ogen keken fel in die van Icestar. Hij was nogal snel geïrriteerd, zeker als anderen hem aanzagen voor een rogue of een kat van een andere Clan. Dit kwam vooral omdat zijn vader een WindClankat was en hijzelf daarom een halfbloed was.

"Hey heethoofd!" Icestar gromde kwaad. Hoe durfde een Warrior hem zo te noemen? "Spreek jij alttijd zo tegen de leader?"Hoonde hij. Crabfang vervolgde:"Misschien kun je beter eerst controleren of de geuren in de lucht van je Clangenoten zijn in plaats van rogues, tenzij je een gevecht wil met je eigen Clangenoot." De sneeuwwitte kater werd nog bozer toen Crabfang dit zei. Hij was echt een heethoofd, maar Icestar was te koppig om dat toe te geven. "En sinds waarneer ken jij de Warrior code? Je moeder kende hem blijkbaar niet, en je vader ook niet. En daarom ben jij geboren, halfbloedje." Pestte hij. Icestar stond bekend om zijn scherpe tong, en zijn opgeblazen ego. Zelf noemde hij het "Gereedschap". Hij spuugde "Halfbloedje!" naar Crabfang en ging weer door met jagen. Icestar kon zich niet concentreren, en ging terug naar Crabfang. Hij sprong op de Warrior af en klauwde in zijn rug. Icestar daagde Crabfang uit, zodat hij boos werd en dat hij, Icestar hem de schuld kon geven. En niemand zou naar hem luisteren, want ja, je luistert natuurlijk eerder naar de Leader.

Crabfang legde zijn oren in zijn nek toen Icestar tegen hem begon te blazen. "En sinds waarneer ken jij de Warrior code? Je moeder kende hem blijkbaar niet, en je vader ook niet. En daarom ben jij geboren, halfbloedje." siste de witte kater. De woorden raakten de rossige ShadowClan warrior diep, maar hij probeerde er niks van te laten merken. "Ik wil me juist bewijzen!" siste hij tegen zijn Clan leader, die beter zou moeten weten dan zijn EIGEN Clanleden beledigen. "Ik wil bewijzen dat zogenaamde Halfbloed warriors óók warriors zijn en dat ze net zo goed kunnen zijn als 'normale' warriors." "Halfbloedje!" spuugde Icestar, die zich omdraaide en verder ging met jagen. "Wat een klootzak" mompelde Crabfang tegen zichzelf toen hij zeker wist dat zijn Clan leader buiten gehoorsafstand was, woede vlamde in zijn helderrode ogen. Net toen de rode kater zich om wilde draaien, klonk er geritsel voor hem en plots sprong Icestar uit de bosjes. De grote witte kat klauwde zich vast in Crabfangs rug. "WHAT THE F..!" schreeuwde de rossige ShadowClanner. Hij wist de eerste paar seconden niet wat hij moest doen, maar toen kwam er een idee in hem op dat hij van zijn mentor geleerd had. Hij liet zich door zijn poten zakken, hield zijn adem in en liet zichzelf helemaal slap hangen. Deze 'speel voor dood' techniek had hij nog nooit in gevechten geprobeerd, maar zijn mentor had hem verteld dat hij er goed in was tijdens het trainen. Nu maar hopen dat Icestar er ook in trapt... dacht hij.

"WHAT THE F..!" schreeuwde Crabfang. Icestar gromde en schudde zijn kop. Zijn staart zwiepte van minachting. Maar Crabfang liet zich door zijn poten zakken, hield zijn adem in en liet zichzelf helemaal slap hangen. Een seconde twijfelde Icestar, maar daarna siste hij kwaad: "Denk je nou echt dat ik dáár intrap? Jouw mentor heeft die truc afgekeken van mijn mentor, halfbloedje." Zijn felblauwe ogen flitsten naar de struiken, waar hij iets had horen bewegen. "Crabfang, ik laat je gaan, voor deze keer." De Clanleader stapte van zijn Warrior af, de enige Warrior die hij niet mocht. Hij ging zitten, en zijn ogen keken fel naar Crabfang.