Crystals on leaves [SPT] {Icecrystal}

Icecrystal liep het kamp uit. De zon brandde op haar glanzende, witte vacht. Ze had met de patrouille mee moeten gaan, maar daar had ze dus totaal geen zin in. Ze ging zelf wel alle grenzen controleren. Nu stond ze op de grens, geen Rogue's te bekennen. Icecrystal was iet te eigenwijs en liep de grens over. Opeens zag ze een rat. "Lekker een prooitje voor onderweg" miauwde ze met een brede grijns. Nog maar een klein stukje en ze zou kunnen springen. Ze wou net gaan springen, maar het ratje glipte weg. Zo snel als Icecrystal kon, rende ze achter hem aan. Opeens stopte ze. "Wat is die stinkende geur?" Vroeg ze zich af. Na nog een keertje goed rook, wist ze het. "Rogue!" Snel hield ze zich stil. Ze zag de kater. Ze vroeg zich af of haar haar zou ruiken. "Dat die kat zo dichtbij de grens zit" fluisterde ze. Eigenlijk was ze best bang, misschien zou hij haar wel doodde. Icecrystal was een sterke kat, maar zou ze een gevecht winnen?

D draaide zich om en zag een witte schim de struiken inschieten. Hij siste zachtjes, terwijl zijn ogen van rechts naar links schoten. 'Wie is daar? Wie ben je?' siste hij kwaad, maar ook verwonderd. Hij draaide zijn kop in de richting van waar hij dacht dat de kop van de kat zat, en zette een hoge rug op. Geez, kon niemand hem ooit met rust laten?

-srry kort, ook voor SPT xD

Icecrystal zat nog bang in de struiken. De kater had haar gezien. Ze hoorde hem sissen. De haren van Icecrystal schoten omhoog, ze kreeg moed en als ze moest vechten, deed ze dat. "Wie is daar? Wie ben je?' Hoorde ze de kat sissen. Ze wachten even, maar toen sprong ze uit de bosjes. Met haar oren in haar nek, haar haren stonden omhoog en je hoorde een harde grom uit haar bek komen. 'Ik ben Icecrystal en ik kom uit de Schaduwclan, en wie ben jij?' Gromde ze. Als hij wou vechten dan was ze er klaar voor.

-Mijne is ook niet zo lang

Zijn gedachten werden onderbroken toen de witte kat uit de struiken sprong. Het was een witte poes met lichtblauwe ogen, en ze had haar rugharen overeind staan. In haar ogen las hij woede, maar ook angst. Grote angst. 'Ik ben Icecrystal en ik kom uit de Schaduwclan, en wie ben jij?' siste ze, met een bevende toon. Het was nauwelijks herkenbaar, maar D had het wel gehoord. Hij keek haar aan met een koude blik en probeerde verder te zoeken naar emoties in haar ogen. 'Mijn naam is... Nee wacht, ik ga mijn echte naam niet vertellen. Ik ben D, een rogue.' zei hij, op een ongeïnteresseerde toon. Maar nieuwsgierigheid klonk er sterk in door. Hij had op het moment geen behoefte om te vechten, hongerig als hij was. Maar hij had het idee dat deze poes hem zou kunnen gaan beledigen. Dat zou geen handige zet zijn in de buurt van D, het kon zelfs levensgevaarlijk zijn voor diegene...

Icecrystal voelde dat haar haren gingen liggen, en haar spieren ontspande. Ze wachtte op antwoord voor haar vraag. 'Mijn naam is... Nee wacht, ik ga mijn echte naam niet vertellen. Ik ben D, een rogue.' miauwde de kater. De kater had haar niet aangevallen. Haar angst verminderde nu ook. Ze dook de struiken in. Daar zag ze waar ze naar zocht, een muis. Ze sloop in de sluip houding. 'Nog iets dichterbij' fluisterde ze. Ze spong met een lenige beweging op de muis af, en beet in zijn nek. Ze pakte de muis in haar bek en liep terug naar de plek waar de kat zat. Hij zat op dezelfde plek als net. 'Hier je bent vast uitgehongerd' Miauwde ze tegen hem. En schoof de muis zijn kant op. Wat? Ze deed nooit zo tegen vreemde katten. Waarom gaf ze een Rogue een muis?

D keek verwonderd op bij de woorden van de poes. Hij zag hoe de clankat hem een muis toeschoof. 'D..Dank je...?' mauwde hij verbaasd. Nog nooit eerder had ren vreemdeling hem iets gegeven... Hij schoof de muis dichter naar zijn kop en nam dankbaar een hap. Dat smaakte goed! Hij had al in geen tijden meer zo iets lekkers gegeten. Hij keek de witte clanpoes dankbaar aan en schoof het karkas van de muis terug, zodat zij ook een hap kon nemen.

Icecrystal zag dat de kat haar dankbaar aankeek. 'D..Dank..je...?' Miauwde de vreemde kater. Ze zag dat de kat erg honger had. 'Uhmm..Graag gedaan!' Miauwde ze beleefd terug. Ze zag dat de andere kat haar de muis toe schoof. Ze nam een hap. De geur rook nog vers. 'Mmmm..Dankje'. Ze likte haar poten en haar vacht af. Ze was erg moe, maar waarom wou ze niet terug naar het kamp om daar een dutje te doen. Wat was er met haar aan de hand? Waarom deelde ze een muis? En waarom ving ze überhaupt een muis voor een vreemde kater? Zoveel vragen! 'Zullen we samen gaan jagen?' Vroeg ze opeens uit het niets. 'Icecrystal waarom vraag je die kat om samen te gaan jagen, zo krijgt hij nog een slechte indruk van je!' Fluisterde ze zo zacht mogelijk tegen zichzelf.

'Zullen we samen gaan jagen?' vroeg de witte poes nadat ze een hap had genomen. D keek op. Was het normaal voor een clankat aan rogues te vragen of ze mee gingen jagen? 'Waarom ook niet?' lachte D. Hij krulde een beetje onhandig zijn staart rond zijn poten, waardoor zijn staart langs de scherpe doorn van een struik kwam. Auw... nouja, zoveel pijn deed het nu ook weer niet. Hij ging langzaam staan. 'Ik ben alleen nog niet zo heel erg goed in jagen...' miauwde hij, half beschaamd. Maargoed, hij zou het vast wel worden.

'Waarom ook niet?' Antwoordde de rode kater. Icecrystal was blij dat hij mee wou, misschien valt er nog wat te beleven. Ze glimlachte. 'Ik ben alleen nog niet zo heel goed in jagen...' Miauwde hij. 'Dat maakt niet uit en anders help ik je wel' miauwde ze half lachend. Ze dook in de struiken, hopend dat hij haar zou volgen. Eigenlijk was ze allang vergeten dat ze buiten de Shadowclan territorium was. Ze voelde zich vrij, ze voelde dat haar iets te wachten stond maar wat? Een klein muisje zag ze de struiken uit rennen. Erg nieuwsgierig keek ze waar het muisje zo van was geschrokken. Haar haren gingen rechtopstaan en haar oren in haar nek. 'Een HOND...!'

D liep vrolijk achter Icecrystal aan, tot ze plotseling stilstond. D botste tegen haar op, en viel bijna om. 'Auw! Wa-' miauwde hij nog verontwaardigd, tot hij plots een grote, blaffende hond uit de struiken zag komen. 'Ah geez! Maar deze zitten toch alleen bij Windclan!?' riep hij uit. Hij keek besluitloos van Icecrystal naar de hond. Wat zou hij doen? Aanvallen, of vluchten? Hij besloot te doen waar hij het best in was, hij rende namelijk niet zo hard. Hij sprong met een aanvalskreet op het beest, maar de hond had hem door. Het dier gaf hem een knal tegen zijn rug aan, waardoor D op de grond smakte. Hij kwam met een pijnlijke uitdrukking op zijn kop omhoog, en viel opnieuw aan. De hond had het deze keer niet verwacht, en D kraste de hond hard over zijn oor. Het beest trok zich jankend terug. D sprong van de hond af, en ging met een hoge rug voor Icecrystal staan. Zijn ogen waren vol woede op die van de hond gericht.

Icecrystal keek nog met open mond naar de hond. 'Auw! Wa-' hoorde ze D achter haar miauwen. De hond kwam blaffend de struiken uit. 'Ah geez! Maar deze zitten toch alleen bij de Windclan!?' Riep hij. 'Dat dacht ik ook!' Riep ze terug. Icecrystal was er met haar gedachte niet helemaal bij. Ze zag wel dat D op de hond sprong. Wat was die kat dapper! Hij smakte op de grond. Icecrystal rende in zijn richting. En blaasde naar de hond, ze zag dat D weer op zijn poten kon staan. D ging recht voor Icecrystal staan. Ze dacht na. Nu was het haar beurt om de hond een paar krassen uit te delen. Ze passeerde D en liep recht op de hond af. Ze drukte haar voeten lenig van de grond en zette haar nagels recht in de ogen van de hond. De hond drukte zijn kop tegen de grond. Zijn ogen waren slechter, en hij vluchtte de bosjes in. Icecrystal keek naar de schram op haar zijde. Het bloed drupde eruit. 'Bedankt' zei ze tegen D en gaf hem dankbaar een lik over zijn oor.

D voelde zich warm worden onder zijn vacht toen de poes hem een likje gaf. 'Het was niks...' miauwde hij zachtjes. He geez, waarom werd hij altijd zo verlegen wanneer anderen hem bedankten!?!? Plots zag hij de wond op haar schouder. 'Je bloedt!' zei hij bezorgd. 'Moet je niet naar je helers-kat toe?' Hij was de naam vergeten, maar hij dacht dat zoiets een helers-kat heette... of medicijnkat... wat was het nou?

'Je bloed!' Miauwde D. 'Oh, valt best wel mee hoor, je weet wat ze zeggen: Pijn is fijn en bloed is goed' Antwoordde ze terug.  'Moet je niet naar je helers-kat toe?' Miauwde hij. 'Je bedoeld een Medicine Cat? Het valt toch wel mee?' Miauwde ze alsof het er niks kon schelen. Ze keek naar de lucht, het werd al bijna donker.'Onee, ik moet naar mijn clan, ze zijn vast ongerust, wat moet ik zeggen als ze de wond zien?' Miauwde ze paniekerig. Waarom moest ze weg, ze wou niet weg, stiekem wou ze wel bij hem blijven, maar dat kon niet. 'Ik wil niet terug naar het kamp!' Miauwde ze vast besloten.

D keek even verbaasd. Toen verscheen er een guitige uitdrukking op zijn gezicht. 'Wel... Ik weet een hol hier in de buurt, daar kan je eventueel blijven totdat je wond is hersteld...' Miauwde hij glimlachend. Hij wees met zijn staart naar een moerassig stukje van het bos, waar, wanneer je goed keek een hol te zien was.

'Wauw bedankt!' Miauwde ze enthousiast. Icecrystal twijfelde of ze D een lik zou geven, ze deed het maar niet. Richting het hol, stond ze in een doorn. 'Auw!' Snel haalde ze de doorn uit haar vacht. Haar maag begon te knorren. Honger dat had ze inderdaad wel. Eerst moest ze rusten. Ze rolde zich op in een balletje. Ze droomde dat haar tegen haar aan zou liggen om haar warm te houden, maar alle dromen zijn bedrog. Ze rilde zo koud had ze het. Niemand zou haar toch missen, ze was maar een doodnormale Warrior. Zou überhaupt wel iemand haar mogen?

D kwam bij de ingang van het hol staan, en zag hoe Icecrystal ging liggen. Ze rilde kort, en D vroeg zich af of ze het koud had... Het was tenslotte wel bijna Leafbare. Hij wachtte even totdat hij dacht dat ze al wel bijna sliep, toen stapte hij ook het hol binnen en rolde zich naast haar op. Misschien kreeg ze het zo warmer... Alhoewel hijzelf ook best koud was. Gelukkig had hij een dikke vacht.

Icecrystal liep door een grijs bos. De zon was weg en het regende, soms Een bliksemschicht. Ze zag daar een mooi riviertje. In de spiegeling van het water zag ze D vechtend met een hond. Ze was erg paniekerig. Er kwamen steeds meer honden bij. Haar ademde versnelde. Ze schrok wakker. 'Wat een nachtmerrie!' Miauwde ze hijgend. Naast haar zag ze D liggen. Ze likte haar wond schoon, daarna likte ze D vacht ook. Toen stond ze op. Tijd om te gaan jagen. Ze trippelde het bos in op zoek naar een paar lekkere muisjes. Na een tijdje zag ze er al eentje. In de sluip houding, iets dichterbij...En hebbes! Snel begroef ze hem en zocht naar meer. Na een tijdje lopen merkte ze dat ze dicht bij het Shadowclan kamp was. Er lag een hoop verse prooi. 'Een muisje minder van de hoop kan toch ook geen kwaad?' Zo snel ze kon sprong ze uit de bosjes. Ze greep snel een muis van de hoop. Hebbes! Snel rende ze terug naar het al. Geen idee of iemand iets had gemerkt. Ze groef snel de opgegraven muis op en nam hem mee. Ze legde allebei de muisjes voor het hol. Hijgend nog van het rennen nam ze een hap.

D opende zijn ogen, en knipperde even om wat te kunnen zien in het donker. Donker? Nee, wacht, het was al aardig licht hier... Hij geeuwde, en keek rond. Hij lag in een hol, en buiten scheen de zon. En hij rook... muis? En een andere kat? Op eens herrinerde hij zich alles weer van gister. Hij sprong blij omhoog, en stapte het hol uit. 'Yo!' grijnsde hij. Zo in het zonlicht glansde Icecrystal's vacht echt mooi, net als een parel, bedacht hij zich.

Icecrystal zag dat D het hol uit kwam lopen. Ze kreeg een raar kriebelig gevoelig haar buik, wat was dat voor gevoel, ze had net gegeten dus honger kon het niet zijn. 'Hier een lekkere verse muis' Ze keek even in de lucht om te kijken wat de wolken zouden brengen, het kriebelige gevoel was weg. Maar toen ze weer D kant op keek, was het er weer. Opeens wist ze het, ze was verliefd. Dat kan niet...Dat kan niet...Dat kan niet...D is een Rogue...Het kan niet...Het kan wel! Fluisterde ze zo zacht mogelijk. Opeens wou ze heel hard rennen. Dit waren alle antwoordde op haar vragen. 'D...Ik moet je wat zeggen' Begon ze. Ik..Ik...Ben...Nou laat anders maar zitten, je merkt het later misschien wel! Glimlachend keek ze D kant op.

'D...Ik moet je wat zeggen' Begon Icecrystal. Ik..Ik...Ben...Nou laat anders maar zitten, je merkt het later misschien wel! Icecrystal keek hem een geheimzinnig aan. Er verscheen een grijns op D's gezicht. 'Je bent... Wat?' miauwde hij grinnikend. Hij had opeens de neiging om een beetje te gaan grinniken... 'Hehe...' lachte hij zachtjes. Hij krulde zijn staart rond zijn poten, maar zonder dat hij het merkte legde hij zijn staart op Icecrystal's poot. Hij zat met een grijns een beetje voor zich uit te staren, en keek plots naar zijn staart. Oshiz... heb ik weer... Snel trok hij zijn staart terug, en keek half beschaamd naar zijn poten. Hij voelde zich warm worden onder zijn vacht, maar desondanks werd zijn grijns breder.

Icecrystal zag da D begon te grinniken. Hij legde  zijn staart over haar poten. Ze begon te spinnen. Nu wist ze het zeker dat ze verliefd was, ze was nog nooit eerderverliefd geweest. Dit gevoel had ze nooit eerder gehad. Ze voelde zich onzeker, durfde ze het wel te zeggen? Wat als hij niet op haar is of nog erger hij mag haar niet, maar misschien... Bij die gedachte ging haar hart al sneller kloppen. Zeg het gewoon Ice, je kunt het! Ze had het niet door dat D zijn staart terug had gelegd. Ik vind je leuk! miauwde ze zo snel mogelijk, had hij het verstaan?

-sorry had weinig tijd