The daily life in the shadowclan [open]

Een felrode, langharige kater met witte vlekjes onder zijn ogen liep rond in een dicht moeras. Waarom was hij hier überhaupt? Dit was niet de plek die de kittypet hem had gewezen! 'Geez, ik ben verdwaald... knarste hij kwaad. Met een hoge rug en een kwaad zwiepende staart liep hij verder. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar het bos om hem heen. Hier was hij nog nooit geweest... De bomen waren hier dun, en er hing een dunne mist. Een blauwgroene gloed kwam van het licht dat door de donkere bladeren gefiltert werd. De jonge kater, wie door iedereen "D" genoemd werd, liep verder, nu minder kwaad, maar eerder gefascineerd door alles om hem heen. Het was hier zo stil dat hij zijn eigen bloed in zijn puntige, kleine oren kon horen. Hij schrok een beetje op van het geluid van een kraai die opvloog van zijn tak. Hij keek het dier na, en een vreemd gevoel van fascinatie voor dit gedeelte van het woud kwam over hem. Hij liep verder over het zachte mos. Opeens kwam hij bij een open plek, waar de sfeer en mist minder dicht en beklemmend was. Hij vond deze overgang iets te snel, dus hij bleef in de schaduw staan kijken. Hij rook de geur van vele, slapende katten een eindje verderop. Dichterbij hem lag een bruine kater in diepe rust. 'Wat doet dit "figuur" hier, in dit bos? Geez, het zou me niks verbazen als hij binnenkort van de honger sterft... het enige dat ik hier heb zien rondlopen tot nu toe zijn kikkers en een oude kraai!' dacht hij verwonderd. Hij schraapte met zijn poot hard over een bladerhoopje om de kat wakker te maken. Hij ging zitten, om de kater te laten zien dat hij geen bedreiging vormde. 'Yo!' riep hij grinnikend naar de bruine kater.